یادداشت محمد صادق جوادزاده

        بینایی در ادامه‌ی کوری نوشته شده، اما این بار به جای معضلات اجتماعی، تمرکزش روی سیاست، سرکوب‌گری و کنترل رسانه‌ایه. اگر کوری سقوط جامعه رو توی هرج‌ومرج نشون می‌داد، بینایی سراغ اون لحظه‌ای می‌ره که قدرت، با ترس و خشونت، سعی می‌کنه اوضاع رو تحت کنترل بگیره.

برای خوندن بینایی، احتیاجی به مطالعه کتاب کوری نیست. اما، خوندن کتاب با در نظر گرفتن این موضوع که حالا با جامعه‌ای طرف هستیم که از کوری (بصورت انتزاعی) به بینایی (آگاهی) رسیده، مورد توجه. 

ساراماگو در بینایی یه تصویر از سیاست و رسانه می‌سازه که وحشتناک آشنا به‌نظر میاد. این کتاب درباره‌ی کنترل افکار عمومیه، درباره‌ی این‌که وقتی مردم تصمیم می‌گیرن متفاوت فکر کنن، قدرت چطور سعی می‌کنه ذهن‌هاشون رو از نو تربیت کنه.

بینایی، یک درس اعتراض و کنش اجتماعیه. چیزهایی که به سادگی می‌تونن در جامعه تغییر ایجاد کنن.