یادداشت امین پازوکی

        کتاب، همانطور که از اسمش پیداست، شامل 8 قصه و داستان کوتاه می‌باشد. داستان‌هایی ساده، شیرین، روان و جذاب که ما را با دنیای روسیه قرن 19 و زندگی مردمانش آشنا می‌کند. از خصوصیات بارز داستان‌ها می‌توان به ساده نویسی آن‌ها اشاره کرد که خواننده را جذب کرده و به این فکر وا می‌دارد که چه راحت می‌توان داستان نوشت. توصیف صحنه‌ها و فضاها و بیان مشخصات شخصیت‌ها چیزی است که گوگول از عهده آن به خوبی برآمده است. او طوری شخصیت‌ها را معرفی می‌کند که نه تنها شکل و قیافه و قامت، بلکه خصوصیات اخلاقی و عادت‌های آن‌ها را هم متوجه می‌شویم.
اغلب شخصیت‌های داستان‌ها از مردم عادی و قشر پایین جامعه هستند که گوگول داستانشان را روایت می‌کند.
اگر بخواهم از بین داستان‌ها بهترینش را انتخاب کنم، «شنل» را انتخاب می‌کنم؛ چرا که هم کشش داشت و هم شخصیت به خوبی پرداخته شده بود و هم تأثیر گفتار و رفتار ما با دیگران را به خوبی نشان می‌داد. شاید در حین خواندن یکی دو داستان اول، کتاب برایتان غیر جذاب باشد و نتوانید با داستان‌ها ارتباط برقرار کنید؛ اما با خواندن بیشتر و جلو رفتن کتاب و وقتی با سبک نویسندگی نویسنده بیشتر آشنا شدید داستان‌ها جذاب‌تر می‌شوند.
«به نظر من امکان مبادله‌ی افکار، احساسات و تجربه‌ها با شخصی دیگر یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های زندگی است.» صفحه 34
«دنیای ما چه دنیای شگفتی است! سرنوشت چه بازی‌های عجیب و رازهای ناگشوده‌ای دارد! آیا ما هرگز به آرزوهایمان دست می‌یابیم؟ آیا ما هرگز آنچه را که تمام تلاشمان وقفش می‌شود فراچنگ می‌آوریم؟ در این دنیا همه اتفاقات مسیری وارونه دارند. دست تقدیر به یک نفر یک جفت اسب می‌بخشد، و او با بی‌تفاوتی آن‌ها را سوار می‌شود و نسبت به زیباییشان کاملاً بی اعتناست، در حالی که فرد دیگری، که قلبش در آتش عشق به اسب‌ها می‌سوزد، مجبور است پیاده برود و خود را تنها با به صدا در آوردن زبانش هنگام تماشای اسب‌هایی که می‌گذرند، اقناع کند. یکی، آشپزی فوق‌العاده دارد، اما، افسوس، دهانش آنقدر کوچک است که حتی دو لقمه گوشت را نمی‌تواند تویش جا بدهد، و دیگری دهانی به بزرگی گنبد ستاد فرماندهی ارتش دارد، اما افسوس، مجبور است فقط با نوعی غذای سیب زمینی آلمانی بسازد. راستی که سرنوشت چه بازی‌های عجیبی دارد.» صفحه 93 و 94

امین پازوکی 1399/07/22