یادداشت Stiller
1401/2/24
4.1
103
شنیدید که میگویند ایرانیها، شعردوست هستند؟ دوستداشتن محمود دولتآبادی نیز برای ایرانیان از جنس دوستداشتنِ شعر است. این کتاب همچون سایر کتابهای دولتآبادی نثری شاعرانه دارد. بسیار منسجم در جهت توصیف حالات انسانی، سختیها و رنجها و تقلاها حرکت میکند، حرکتی که گاهی به کُندبودن متهم میشود ولی با این حال زیباست و آنکه طبع ادبی داشتهباشد میتواند حسابی لذت ببرد. این داستان حکایت سلوچ نیست! حکایت بازماندگان سلوچ است و به همین خاطر به زیبایی اسم این کتاب " جای خالی سلوچ" نامگذاری شدهاست. جای خالی سلوچ در واقع فضایی باز است که هرکس میتواند طور دیگر بودن خود را نمایان کند، راه خود را عوض کند و "حرفی برای گفتن داشتهباشد". در این فضای باز، شما میتوانید با فرهنگ "سالار بودن" آشنا شوید و لزوم طغیان علیه " سالار" در فرهنگ ایرانی را مشاهده کنید. هرکس به هرکس بتواند زور میگوید و سالاری میکند و این فقط به " مرد سالار" بودن محدود نیست. مردها نیز برخی برای برخی نقش سالار را بازی میکنند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.