یادداشت مرضیه امیرخانی

        تقریبا بیست سی صفحه از کتاب را خوانده‌ان. محتوای نسبتا خوبی دارد از حیث اطلاعات جدیدی که از بوسنی دریافت می‌کنم اما پرشهای جملات، عدم یکپارچگی زبان، آزاردهنده است. تا اینجا سه چهار بار پبش آمده که برگشتم و برای فهم بیشتر اتفاق جملات قبل را دوباره خواندم و این یک دست انداز بزرگ برای مخاطب است. اگرچه که قیاس درستی نیست ولی سفرنامه های آقای ضابطیان خیلی خیلی جلو هستند طبیعی هم هست ستبقه فعالیت ژورنالیستی و نویسندگی ایشان جلوتر است.