نکته مثبتی که در این روایت‌ها دیدم، امیدی بود که در تمام سختی‌ها رنگ نمی‌باخت و چیزهایی که درباره مواجهه با افراد معلول به مخاطب یاد می‌داد.
نویسنده با اینکه روایت‌ها رو مستقیم از زبان راوی و اول شخص نقل می‌کرد، در تمام کتاب از یک لحن استفاده کرده بود. انگار که همه مثل هم صحبت می‌کردند.
