یادداشت زینب ملکی

        کتاب‌های انقدر واقع‌گرایانه رو هیچ وقت دوست نداشتم. کتاب‌های جنگی رو که اصلا سمتشون نمی‌رم! شاید به‌خاطر این که جنگ جدا از سیاست نیست و من نه علمی از سیاست دارم نه علاقه‌ای بهش. شاید هم انقدر در کتاب‌های مدرسه اجبارا از جنگ خوندیم که اشباع شده برام. 
این کتاب سلیقه‌ی من نیست، حتی با وجود حجم کمش هم نتونستم تمومش کنم ولی کل زمانی که کتاب رو می‌خوندم، به این فکر می‌کردم که چرا به جای اون همه مطلبی که توی کتاب‌های درسی بود و من حتی یه دونه‌اش رو هم یادم نمیاد، همچین چیزی برامون نذاشتند؟ قصه‌ای که از جایی شروع نمی‌شد که به جایی برسه ولی به ساده‌ترین حالت ممکن وسط جنگ بودن رو بیان می‌کرد.