یادداشت محمد صادق جوادزاده

        زندگی کوتاه است از یوستین گوردر یه رمان فلسفیه که مثل بقیه‌ی کارای نویسنده، پر از سؤالای اساسی درباره‌ی زندگی، زمان و ماهیت انسانیه.

مثل اکثر نوشته‌های گوردر، این اثر هم مکالمه محور و بصورت یکسری نامه بیان می‌شه.  
گوردر، توی این کتاب، مثل همیشه از قالب یه داستان ساده، مفاهیم پیچیده‌ی فلسفی رو بیرون می‌کشه.

با یه نثر روان و شاعرانه، ما رو به فکر کردن درباره‌ی لحظه‌ها، انتخاب‌ها و معنای زندگی وامی‌داره. یه کتاب جمع‌وجور ولی عمیق، که بعد از خوندنش، ذهنت پر از سؤالایی می‌شه که شاید هیچ‌وقت جوابی براشون پیدا نکنی.

آیا ما واقعاً به مسائل و تفکرات مختلف اعتقاد داریم، یا تحت تاثیر محیط به اون‌ها گرایش پیدا می‌کنیم؟
آیا اعتقادات بر اساس باورهای عقلی/قلبی و منطقی هستن و یا صرفاً توسط تصمیم‌های ما شکل می‌گیرن و در آخر،
آیا ما باید زندگی خودمون، شخصیت و نفس خودمون رو فراموش کنیم تا به یک کسوت جدید دربیایم یا می‌تونیم با حفظ خودمون، پذیرای چیزهای جدید باشیم؟

برعکس دیگران، فکر می‌کنم این اثر یوستین گوردر، از آثار مهم و برتر نویسنده باشه.