یادداشت ن/ لط؋ـے

                
خواندن این تراژدی برایم کُند و بی روح پیش رفت.
علاقه‌ای به درک پاراگراف‌های پایانی نداشتم و شاید اگر خودم را ملزم به اتمام نکرده بودم به یک خلاصه‌ی گوگل شده قناعت می‌کردم.
شخصیت‌ها با اینکه نسبتا شکل گرفته بود اما سیاه و سفید بودن‌شان میل تمجیدم از پرداخت آنها را سرکوب می‌کند.
روح شاعرانه‌ی شکسپیر هم کار ساز نیفتاد و نثر را در نظرم روان نکرد.
مضمون اصلی کار در نقد طمع و زیاده‌خواهیست.
القای اعتقاد به  "حوا منشأ همه بدبختی‌های آدم بود"  در طول کار جریان دارد.