یادداشت پانته‌آ صابری

        داستان برای من به دو قسمت تقسیم میشه روی کشتی و در جزیره، قسمتی که روی کشتی و در جدال با اقیانوسه نفس گیره، اما از وقتی که بوچانی روایت داستان در جزیره رو شروع می‌کند به نظرم داستان دچار افت میشه. نوشته‌ها تبدیل به استعاره‌های پرتمطراق میشه که حتی نتیجه‌ای نداره و به جایی هم نمی‌رسه. حتی داستانی هم گفته نمیشه. نیمه دوم و شعارزده‌ی کتاب رو با این امید خواندم که در نهایت به جایی برسه که نرسید. 
درنهایت گویا اون چیزی که به واسطه‌ی کتاب برای بوچانی اتفاق افتاده، جالب‌تر از خود کتابه و چه خوب که به واسطه این کتاب تونست بعد از 6 سال از جزیره خارج بشه.