یادداشت محمد حسینی رکن آبادی

        یکی از داستان های این کتاب، هم نام با کتاب است. این داستان را بیش از همه داستان های کتاب دوست دارم. شاید برای برخی، گنگ و مبهم باشد و تخیلی به نظر برسد اما حاکی از شناخت عمیق آقای نادر ابراهیمی از جوامع انسانی و جنس انسان است. براساس دیدگاه طرحواره درمانی، یکی از نیازهای روانی اساسی و مهم انسان ها، نیاز به "دیده شدن" است. یکی از دردناک ترین شیوه های فراموش شدن انسان و ندیدن آن، عادت کردن به انسان های مهم زندگی است. این اتفاق باعث می شود باوجود اینکه آنها را هر روز می بینیم ، لابه لای رخدادهای کوچک و بزرگ زندگی، به وجودشان عادت کنیم. اینجاست که رنج و غم عمیق آنها شروع می شود و ذره ذره از زندگی مان خارج می شوند ولی ما نمی فهمیم.