یادداشت زهرا عباد

        نمی‌دونم چرا سی اس لوییس یهو بعد از ۴ قسمت نارنیا،  تصمیم می‌گیره کتابی با این حجم از نژادپرستی بنویسه. اون هم وسط قرن بیستم. شاید (تاریخ دقیق استقلال هند رو نمیدونم) شاید تلاش هندی ها برای رسیدن به استقلال و در اومدن از زیر یوغ بریتانیا باعث این امر شده باشه. 

خلاصه در این جلد داستان دو سرزمین در همسایگی نارنیا رو می‌خونیم که یکی با توجه به نمادهای به کار رفته و تصاویر، نماد آسیایی ها و بیشتر هندی ها است و دیگری اروپایی ها و شبیه فرانسوی ها است. خود نارنیا هم که ظاهرا نماد انگلستانه.

هنوز جلد بعدی یعنی خواهرزاده جادوگر رو نخوندم ولی با توجه به نقدی که در کتاب رویکردهای زیبایی شناختی کتاب کودک دیدم، این حجم از نژادپرستی و خود برتر بینی و استعمارگری، در کتاب بعدی هم دیده میشه. واقعا متاسفم برای نویسنده که در قرن بیستم هنوز چنین تفکراتی داره‌ (هرچند چیزی که آدم از انگلیسی‌ها و رفتارهاشون می‌بینه اینه که اونها هنوز در قرن ۲۱ هم خودشون رو سرور همه عالم و متمدن تر از همه دنیا می‌دونن!)