یادداشت سید حسین مرکبی

        الهام‌بخش و یگانه بود. گوهرهایی که از ادب و مردانگی و تربیت در این کتاب هست شاید هیچ جای دیگر این‌گونه مستند و واقعی به چنگ نیاید؛ گوهرهایی که گم‌شده‌های مفرط زمانه‌ی ما هستند؛ زمانه‌ای که حتی متدینان هم سودای سلطه در سر می‌پرورانند و خداوندی جز قدرت و پیروزی و استعلا ندارند. متأسفانه کتاب در اوج تمام نمی‌شود و مثل هر معدنی در انتها بازدهی‌اش کاهش می‌یابد گرچه صفر نمی‌شود. اگر این کتاب ده برابر هم ضخامت داشت، خواندن ده صفحه‌ی اولش برای رفتن تا انتها کافی بود. جرعه‌ای بود در این صحرای بی‌رحم و شیطانی و سوزان «بی‌ادب»ی...