نقطه قوت کتاب شدت دوستی و دوست داشتن میان امیر و طاها بود.نوجوان به دوست خوب احتیاج داردو چقدر چنین دوستی می تواند در رشد شخصی موثر باشد.
نویسنده از اصطلاحات و تعابیر به جا و جدید استفاده کرده بود و به نظرم ضعف داستان، به نوعی یک ایده تکراری بود.
ولی ارزش خواندن دارد به خاطر نقطه قوتش!!
