یادداشت رضا منصوری

مکتوب
        کوئیلو چیزی مثل تتلوست در دنیای نویسنده‌ها. پر حاشیه، پر سروصدا، فعال فضای مجازی، و به نظر می‌رسد بیشتر کاسب است تا نویسنده. داستان‌هایش هم اصلا جذاب نیستند. حداقل برای ۱۸ سالگی به بعد.(یادم هست که کیمیاگرش را یک روز در دبیرستان و بین کلاس‌های درس خواندم و تمام کردم، آن هم با چه شور شعفی! در مواجه شدن با آثار با ارزش‌تر و گران‌بهاتر از آثار نویسندگانی مثل کوئیلو، به خامی و ناپختگی خودم در آن دوران لبخند تلخی می‌زنم) 
 اگر بخواهم داستان های عرفانی بخوانم، هرگز سراغ او و کتاب‌هایش نمی‌روم. حیف هرمان هسه و آثار عرفانی غنی خودمان و مولاناها و عطارها و ... نیست؟
      

2

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.