یادداشت همشهری جوان

        رمان آن‌ها که به خانه‌ی من آمدند نوشته‌ی شمس لنگرودی به عنوان صد و دوازدهمین رمان مجموعه‌ی ادبیات امروز توسط نشر افق به چاپ رسید. از لنگرودی بیشتر از 20 جلد کتاب شعر موجود است. اما این رمان دومین رمان این نویسنده است که بعد از گذشت 20 سال از اولین رمانش به نام رژه بر خاک پوک (که در دهه‌ی 70 منتشر شده بود) منتشر می‌شود. رمان اول این نویسنده اثری غیرمتعارف و پر از گره‌خوردگی‌های جادویی بود که با زبان شاعرانه‌ی مولف هم در آمیخته بود، اما رمان جدید، زندگی و وضعیت تفکرات روشنفکران معاصر را در تقابل با جامعه‌ای نامتعادل به تصویر کشیده است. ابتدای داستان با این سطور شروع می‌شود: سه روز پس از انتشار کتاب رژه بر خاک پوک زنگ در خانه‌ام به صدا در آمد. تازه از سر کار برگشته بودم و ساعت شش عصر در نشر چشمه با دوستی قرار ملاقات داشتم. چند روز بود باران می‌بارید و هوا تاریک‌تر از همیشه به نظر می‌رسید. دیرم شده بود، اما نمی‌توانستم از خواندن مطلبی که در هفته‌نامه‌ی کادح چاپ شده بود، دل بکنم. 
شخصیت خود شمس لنگرودی در این کتاب حضور دارد و رمان به نوعی حدیث نفس این شاعر است. در رمان آن‌ها که به خانه‌ی من آمدند، کمتر می‌توان آن نثر تمثیلی و شاعرانه را دید و این اثر با تعریف کلاسیک از رمان نزدیکی بیشتری دارد.

یادداشت فائزه خابوری برای همشهری جوان، شماره 528، 16 آبان 1394