یادداشت زهرا رحیمی

        پرواز در خطوط هواییِ پستی برای اگزوپری بهانه‌ای‌ست برای اوج گرفتن.. تا آنجا بر خلاف دیگران که روی زمین مانده‌اند، به اندیشیدن بپردازد. برای او هیچ چیز حقیر و بی‌ارزش نیست، از آسمانِ روشن در روز و ظلمانی در دلِ شب، از ستاره‌ها، ابرها، مه، بیابان برهوت طلایی و یکدست. او عظمتی را که روی زمین محدود بوده است، در فضای لایتناهی می‌جوید، عظمتی که حد و مرزی ندارد. با دور شدن از زمین و عظمت‌های آن برخلاف دیگران آن‌ها را کوچک و خود را بزرگ نمی‌پندارد، بلکه به حقارت خودش پی می‌برد. آن وقت به این فکر می‌افتد که او کیست، از کجا آمده، چرا آمده و به کجا می‌رود. نه او، بلکه همه‌ی آدم‌ها.