یادداشت مسعود آذرباد

        نگاه به اسم خسته‌کننده و از مد افتاده کتاب نیندازید، خود کتاب از آن جنس‌های جور است که اگر به تور آدم بخورد، حسابی آدم را سر کیف می‌آورد. یک داستان کارآگاهی که در شهرهای دهلی و جایپور هندوستان می‌گذرد. خدمتکاری گم شده، وکیلی به قتل متهم شده و در این میان گذشته یک خواستگار خوش‌تیپ و خانواده‌دار هم مهم می‌شود!
من از داستان‌های ژانری که در جایی غیر از اروپا و آمریکا بگذرد بیشتر لذت می‌برم. آدم را با احساسات متفاوت و دنیاهای جدیدی آشنا می‌کند و فرصت گشت‌وگذار و لذت بردن از این جهان جدید را به آدم می‌دهد.
به ژانر جنایی کتاب خیلی گیر ندهید، بیشترین حالی که از کتاب می‌برید، این است که چقدر این جامعه هند شبیه ماست! چقد خیلی چیزها که برای ما مهم است، برای آنها هم مهم است! حالا نمی‌گویم چه چیزهایی تا خودتان کشف کنید و داستان را هم لو ندهم!
این ویشی پوری، قهرمان داستان که کارآگاه خصوصی هم هست، حالات خاص خودش را دارد و شخصیتش خوب پرداخت شده و آدم باهاش همزادپنداری می‌کند. پرونده خدمتکار مفقوده که نمی‌دانم چرا باید حتما به صورت پرونده‌ی خدمتکار مفقوده نوشته می‌شد داستانی است سرگرم‌کننده و در عین حال آموزنده که به زیرپوست سبک زندگی هم سرک کشیده و ما را در برابر خود واقعی‌مان قرار می‌دهد.
من که از خوندنش لذت بردم. شما هم بخونید، بعید میدونم ضرر بکنید.