یادداشت مهرآیه علی بخشی

        این کتاب اولین کتابی بود که از خانم مرعشی خوندم. اوایل داستان برام خیلی خسته کننده و کند پیش می‌رفت. با اینکه شیوه‌ی روایت داستان جالب بود، اما مثل فیلمی بود که به ازای هر یک ربعی که داستان رو جلو می‌بره ۴۵ دقیقه‌ فلش بک‌ می‌زنه. 
اما از اواسط داستان کم کم برام تند تر و جالب تر پیش می‌رفت و منتظر بودم جاهای خالی پازل داستان با سرعت بیشتری برام پر بشه. تصویر سازی‌های قشنگ و البته دردناکی داشت و آثار عمیق جنگ رو روی آدم‌های بی‌گناه خیلی خوب نشون داده بود. با اینکه پایانش می‌تونست بهتر هم باشه، اما همین پایان هم نشون می‌داد که چقدر جنگ می‌تونه آدم‌هایی که به ظاهر سرپا موندن رو از هم بپاشونه و هیچ راه جبرانی هم براشون نذاره.