یادداشت Sima Molaei

        یکی از جذاب‌ترین بخش‌های این کتاب، سفر قهرمان اصلی به دنبال یافتن پسرش است، که سال‌هاست از او دور مانده. این جستجو نه‌تنها برای پیدا کردن فرزندش بلکه برای یافتن معنای زندگی و مواجهه با خود واقعی‌اش است.

کتاب با سمبولیسم خاصی از "انار" و مفهوم آخرین انار دنیا پیش می‌رود. این انار نماد دنیایی پاک، بدون جنگ و خشونت است؛ دنیایی که شاید دور از دسترس به نظر برسد اما همچنان ارزش جستجو و تلاش برای یافتن آن را دارد. نویسنده با زبان شاعرانه و تفکری فلسفی، از دردها و آرزوهای شخصیت‌ها می‌گوید و تصویری از انسان‌هایی ارائه می‌دهد که با وجود تلخی‌های فراوان، همچنان امید خود را به زندگی حفظ کرده‌اند.

در کتاب آخرین انار دنیا، "لاولی سپید" و "شادری سپید" نمادهایی عمیق از دو نوع شخصیت و دیدگاه نسبت به زندگی هستند که بختیار علی از آن‌ها برای بیان تقابل‌های فلسفی و روان‌شناختی بهره می‌برد.

لاولی سپید نماد فردی است که در جستجوی حقیقت مطلق است. او به ایده‌آل‌ها و ارزش‌های اخلاقی بسیار پایبند است و زندگی را به شکلی آرمان‌گرایانه و همراه با معنای عمیق دنبال می‌کند. این شخصیت نشان‌دهنده کسانی است که هدفشان یافتن عدالت و حقیقتی ناب است و برای این مسیر حاضرند سختی‌های زیادی را تحمل کنند.

شادری سپید در مقابل، نماد فردی است که به دنبال خوشی‌های زودگذر و مادیات است. او نماد کسانی است که از رنج و پیچیدگی‌های زندگی فرار می‌کنند و سعی می‌کنند با لذت‌های ساده و بدون تعهد زندگی کنند. شادری سپید نمایانگر افرادی است که بیشتر به لذت‌های سطحی و گذرا توجه دارند و شاید به معنای عمیق زندگی بی‌توجه‌اند.


این دو شخصیت، در کنار هم تقابل میان آرمان‌گرایی و واقع‌گرایی، معنویت و مادی‌گرایی، و پیگیری حقیقت یا گریز از آن را در زندگی انسان‌ها نشان می‌دهند.