یادداشت مجتبی شاهسون

        کتاب شفای زندگی، اثر لوئیز ال هی ، یکی از کتاب های حوزه ی روان‌شناسی است که هدف آن ترغیب مخاطب به تفکر در جهت شناخت خود برای تغییر خود به بهترین وجه ممکن است. این کتاب بر این ایده متمرکز است که زندگی بسیار ساده و دائما در حال تغییر است. به همین دلیل، از هر دست بدهیم، از همان دست باز پس میگیریم.  علاوه بر این، کتاب تلاش می‌کند تا فرایند شفا یافتن در زندگی را به مخاطبان خود بیاموزد. نویسنده، کلید شفای زندگی افراد را در رهایی افراد از گذشته می‌داند که موجب بخشش خود می‌شود. او معتقد است که بسیاری از بیماری ها در زندگی به دلیل عدم گذشت و بخشش اتفاق می‌افتد.
برای آن که شفای زندگی حاصل شود، افراد می‌‎بایست شکر گذار باشند و بر روی آن چه می‌خواهند به آن برسند تمرکز کنند. این کار می‌تواند به افراد کمک کند تا به اهدافشان برسند زیرا لوئیز ال هی، منبع کائنات را پایان ناپذیر می‌داند. این مساله بدین معنی است که تمامی سلول های بدن انسان به هر فکری که شخص از سر می‌گذراند یا هرکلامی که به زبان می‌آورد، پاسخ می‌دهند.
لوئیز ال هی، معتقد است که ذهن انسان یک ابزار است، در نتیجه، ما می‌توانیم هر گونه که می‌خواهیم از آن استفاده کنیم. به همین دلیل است که او فکر می کند برای انجام یک کار، نیازی به یاد داشتن آن نیست، بلکه تنها تمایل به انجام آن کافی است. لوئیز، تصور می‌کند که کائنات یا ضمیر نیمه هوشیار ما، به چگونگی انجام آن کار واقف می‌شود.
با این حال، بنظر می‌رسد که نقدهای زیادی به کتاب شفای زندگی و عقاید لوئیز ال هی وارد است. یکی از اصلی ترین این نقدها، انتقال مسئولیت انسان به چیزی ماورائی به نام کائنات است. بهرحال، این کتاب مخاطبان خاص خود را همچنان دارد.