یادداشت زهرا عباد

        #یادداشت_کتاب 
#چطوری_خیلی_بدخط_بنویسیم
کتاب چطوری خیلی بدخط بنویسیم کتاب کم حجم و سبکی است که می‌شود در ۳۰، ۴۰ دقیقه خواند.
داستان درباره‌ی پسری آمریکایی است که بخاطر شغل مادرش، دائم در سفر است و حالا به مدرسه‌ای در انگلستان آمده است. منتها برعکس مدارس خشن آمریکایی، اینجا همه با هم مهربان هستند و این موضوع برای چستر بسیار لوس و اعصاب‌خردکن است. 

کتاب ماجرای کنار آمدن چستر با مدرسه جدید است درحالی که او بدون اینکه از قبل تصمیم گرفته باشد، به بغل دستی‌اش کمک می‌کند. بغل‌دستی چستر، پسر بدخطی است که در آموختن دروس مدرسه کند یا به قول بقیه خنگ است اما توانمندی‌های دیگری دارد که چستر آن‌ها را کشف می‌کند و به همه نشان می‌دهد. یکی از کمک‌های او که نام کتاب هم هست، کمک به تکمیل یکی از پروژه‌های مدرسه است، کتابچه راهنمایی که پسر بغل‌دستی باید بنویسد و به پیشنهاد چستر، موضوع آن خودآموز بدخط نوشتن می‌شود.

زبان طنز داستان، نقش پدر چستر در راهنمایی او و خلاقیت چستر در کمک به بغل‌دستی‌اش، داستان را بسیار جذاب کرده است. هرچند ماجراها آنقدر سریع پیش می‌رود و پرداخت‌های داستان آنقدر کم است که انگار نویسنده عجله داشته سریع کتاب را تمام کند.

از همه جالب‌تر مصاحبه با نویسنده در پایان کتاب است که عادات نویسندگی‌اش را نشان می‌دهد. عاداتی که بیشتر از اینکه با فرهنگ انگلیسی او مرتبط باشد، به جنسیت او به عنوان مادر و یک زن ربط دارد و بسیار فراملیتی است.
در همین قسمت اشاره می‌شود که یکی دیگر از آثار نویسنده، داستان خانم دات فایر است که تبدیل به فیلم جذابی شده که در تلویزیون ما هم پخش شده است.