یادداشت سید مرتضی میرعزآبادی

        ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ داﺳﺘﺎﯾﻮﻓﺴﮑﯽ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮ اﺳﺖ؟ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدم؟ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ.داﺳﺘﺎﯾﻮﻓﺴﮑﯽ ﯾﮏ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮔﺮ اﺳﺖ. ﻣﻌﺠﺰﻩ داﺳﺘﺎﯾﻮﻓﺴﮑﯽ در اﯾﻦ اﺳﺖ .ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺴﺎن ﻫﺎی ﻋﺎدی داﺳﺘﺎن ﻫﺎی ﻋﺠﯿﺐ و ﻏﺮﯾﺐ ﻣﯽ ﺳﺎزد

:ﺧﻮدش درﻓﺼﻞ ﯾﮏ ﻗﺴﻤﺖ ﭼﻬﺎرم ﮐﺘﺎب اﺑﻠﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﺪ

اﺷﺨﺎص ﻋﺎدی ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ دﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و در زﻧﺠﯿﺮﻩ رواﺑﻂ ﻧﺎﻣﺘﻌﺎرف زﻧﺪﮔﯽ،ﻧﺎدﯾﺪﻩ اﻧﮕﺎﺷﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ داﺳﺘﺎن واﻗﻌﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺳﺪ.اﮔﺮ داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﻔﺮات ﺷﺎﺧﺺ ﯾﺎ ﺑﺎ اﻓﺮادی ﻋﺠﯿﺐ ﮐﻪ در دﻧﯿﺎی واﻗﻌﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارﻧﺪ ﭘﺮ ﮐﻨﯿﻢ،رﻧﮓ واﻗﻌﯽ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ و ﺷﺎﯾﺪ ﺟﺎﻟﺐ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ.ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺣﺘﯽ در اﻓﺮاد ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺎدی ،وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎی ﺟﺎﻟﺐ و ....آﻣﻮزﻧﺪﻩ ﺑﯿﺎﺑﺪ

.آری اﯾﻦ ﻫﻨﺮ داﺳﺘﺎ ﯾﻮﻓﺴﮑﯽ اﺳﺖ

ا ﺑﻠﻪ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﺷﺎﻫﮑﺎرﻫﺎی دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ داﺳﺘﺎﯾﻮﻓﺴﮑﯽ اﺳﺖ ﻣﺎﺟﺮای زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮﻧﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آﻏﺎز ﺗﻮﻟﺪ اﺑﻠﻪ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮد ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ اش را ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ درﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد. اﻣﺎ ﺷﺮوع داﺳﺘﺎن اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ. ﺷﺮوع داﺳﺘﺎن ﺟﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺲ درﻣﺎن ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﮐﺸﻮر ﺧﻮد ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺮدد و ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ ﺗﺎزﻩ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﺸﻮدﻩ ﺑﻪ . ﻫﻤﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و از ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ

ﺳﺎدﮔﯽ ﭘﺮﻧﺲ ﺟﻮان ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮد ﻫﻤﻪ او را اﺑﻠﻪ ﺑﭙﻨﺪارﻧﺪ. ﺑﻌﻀﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﭘﺮﻧﺲ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻌﻀﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ از اﯾﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﻨﺪ. ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﺑﯿﻤﺎری ﭘﺮﻧﺲ درﻣﺎن ﺷﺪﻩ را ﺑﺎزﻣﯽ ﮔﺮداﻧﺪ. داﺳﺘﺎن ﭘﺮ ازﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ راﻩ ﮔﯿﺞ ﻧﺸﺪن در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺘﺎب ،ﯾﺎدداﺷﺖ ﻧﺎم ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎ + ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﺷﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ اﮔﺮ اﯾﻨﮑﺎر را ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﺑﻬﺘﺮ داﺳﺘﺎن را ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم.وﻟﯽ داﺳﺘﺎن ﻫﺎی داﺳﺘﺎﯾﻮﻓﺴﮑﯽ آﻧﻘﺪر ﻟﺬت ﺑﺨﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﯿﺞ ﺷﺪن در ﺣﯿﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ از ﻟﺬت ش .ﻧﻤﯽ ﮐﺎﻫﺪ

ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮدم را ﻧﺸﺮ ﺳﻤﯿﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد و ﮐﯿﻮﻣﺮث ﭘﺎرﺳﺎی . ﺗﺮﺟﻤﻪ

.اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺗﺎﯾﭙﯽ ﻧﺎﭼﯿﺰ در ﮐﺘﺎب دﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮد وﻟﯽ از آن ﺑﺪﺗﺮ ﻧﺜﺮ ﺑﺪ ﻣﺘﺮﺟﻢ اﺳﺖ ﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺗﺮﺟﻤﻪ اﻓﺘﻀﺎﺣﯽ ﻫﻢ دارد.وﻟﯽ ﺑﺎزﻫﻢ ﻫﻨﺮ داﺳﺘﺎﯾﻮﻓﺴﮑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ رخ ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ اﻓﺘﻀﺎح داﺳﺘﺎن ﻫﻢ ﻟﺬت ﺑﺨﺶ ﻣﯽ .ﺷﻮد

.ﺷﻤﺎ اﮔﺮ ﺧﻮاﺳﺘﯿﺪ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻨﯿﺪ ،ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺳﺮوش ﺣﺒﯿﺒﯽ را ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ