سیزده هزار و صد و سی و هشت روز از ربودن امام موسی صدر در لیبی می گذرد....مردی که مانند همه ی انسان ها عادی بود ولی عادی زندگی نمی کرد. یعنی هست...نمی کند....نمی دانم این مفقود الاثر بودن خوب است یا نه. یک انتظار ابدی...واقعا چرا اگر کسی باور دارد که این مرد زنده است، کاری نمی کند. منظورم فقط به خانواده شان نیست. هر کسی که می گوید شاید سید موسی زنده باشد، چگونه می تواند به زندگی عادی خود ادامه دهد.
مشکل این است که فقط همین یک نفر هم نیست. جایی شنیدم که فقط هفت هزار نفر در سال های دفاع مقدس همچنان مفقودالاثرند و هنوز چشم خانواده ای و حتی چشم ملتی به انتظار است...انشاالله که بر می گردند...  


"...آدمی مثل آقا موسی را خدا گاهی علاقه اش می کشد خلق کند."