یادداشت سمانه رحمدل

        فکر کنم شارلوت موقع نوشتن شرلی خیلی بیکار بوده، چون حسابی پرحرفی کرده و از آب و تاب و توصیفات طول و دراز کم نگذاشته. کتاب خیلی هم دیر «شروع» می‌شود. دیرتر از همه کلاسیک‌هایی که تا الان خوانده‌ام. 
از اینها که بگذریم، اشکال عمده شرلی را در این می‌بینم که به جای یک شخصیت زن اصلی، دو تا دارد؛ و این دو نفر یک جاهایی باهم هماهنگی امیدوارکننده‌ای دارند؛ ولی از جایی به بعد داستان دوپاره می‌شود. با این حال قلم شارلوت برونته را دوست دارم، چه کنم.