یادداشت علی حاجی‌اکبری

        هر علم، فن یا تخصّص، متناظر با تسلّط بر مجموعه‌ای از واژگان و روابط بین آن‌ها( دستور زبان ) است؛ مثلاً یک پزشک بر زبان خاصّی مسلّط است، که مجموعه‌ای از کلمات و قواعد حاکم بر آن‌ها را دربرمی‌گیرد. به‌همین خاطر می‌تواند طوری سخن بگوید، که یک نقّاش نمی‌تواند.
استارتاپ هم از عالمی با زبان مخصوص خودش حکایت می‌کند. نویسنده‌ی کتاب با گنجاندن واژگان این زبان در بستری طنزآمیز و بیرون‌کشیدنشان از قالب‌های رسمی، به ملموس‌تر شدن شان کمک کرده. او این کار را ازطریق روایت تجربه‌ی زیسته‌ی خود( کار در یک اکوسیستم استارتاپی ) انجام داده.
دنیای من فاصله‌ی زیادی با چنین جهانی داشت؛ ولی مطالعه‌ی کتاب کمک کرد، کمی زبان باز کنم.