یادداشت

        آخر کتاب صحبت‌هایی در مورد توقعات میشه که من قبول نداشتم
کتاب تا جایی که من فهمیدم می‌خواهد بگوید که بیشتر ناراحتی‌های ما از این هست که نگاهمون به موفقیت‌هایی هست که نتوانستیم بهشون برسیم و اگر به اون‌ موارد توجه نکنیم حسرت کمتری داریم ولی  از نظر  من انسانا ذاتا بدنبال حقیقتی والاتر است و در هر شغلی که قرار می‌گیرد چه بهترین شغل باشد و چه بدترین شغل و چه بداند که می‌توانست بهتر باشد یا نمیتوانست به جای خود راضی نیست و دنبال رسیدن به حقیقتی والاتر است.