یادداشت عارفه میرسجادی

        یک شب خوندم و تمام شد. نظرات خیلی انحراف معیار داره و این کاملا نشون میده شما با چه کتابی رو به رو هستید. یا به صفحه بیست نمی‌کشه یا بکوب میخونید.
با توجه به مارکتینگ قوی این کتاب، توقع منم رفت بالا. حداقل انتظار داشتم ترجمه قوی داشته باشه. اگر زبان اصلی  رو میخوندم مطمئنا برام کشش بیشتری داشت. تقریبا حرفایی میزنه که شما از معنای واقعی و اصطلاحی اون هیچ درک درستی نخواهید داشت.

فضای داستان زیبا بود، تینیجری و تابستونی و حس و حال خوبی داشت که اگر خودتون علاقه داشته باشید، همین باعث میشه ادامه ش بدید. چهارتا نوجوون و درگیری هاشون با آدم بزرگ ها و نوع نگاهشون به زندگی. کاملا درام و آروم و کمی عاشقانه.

دقیقا به علت ترجمه و ناپیوستگی بد متن، شما هیچ احتمالی نمی‌دید که چه اتفاقی افتاده و همه چیز به اون خوبی و خوشی نیست. روند فراموشی رو میتونست جوری بنویسه که چند تا سرنخ داشته باشی، نه که با خودت بگی چه ربطی داشت. نمیدونم این قسمتش مربوط به متن اصلیه یا ترجمه بد. 

اما همه این نفهمیدن ها، آخر داستان خوب بهتون میفهمونه که چه حقیقت تلخی پشت ظاهر داستانه. ممکنه باهاش گریه کنید، خیره بشید و در یک چالش درونی حساب کتاب کنید آیا ارزشش رو داشت بخونم یا نه؟

در کل برای یک بار خوندن و غرق شدن تو شخصیت ها و فضای داستان کاملا پیشنهاد میشه. فکر می‌کنم نویسنده بر ضد سبک زندگی اشرافی گری و پول، کلی پند و اندرز نهفته داشت، اما ترجمه بد خراب کرده همه رو. این باعث نشه که سمتش نرید، اما بدونید ارزش بالاتری از یک بار خوندن  نداره. حتی شاید نخواید تو کتابخونه تون داشته باشید. شاید هم بخواید البته :)