میتونم بگم مهمترین چیزیکه باعث شد با علاقه تا انتهای کتاب رو بخونم، قلم گیرای نویسنده بود. جزئیات جذاب و توصیفات زنده‌ای که نویسنده داشت، سفرنامه کشوری که فقط اسمش غم رو روونه دل آدم میکنه( چه برسه به روایت مصیبتهای آوارشده روی سر مسلمانانش) برام دلچسب کرد.
سفرنامه‌ی شیرینی بود:)
