یادداشت جواد کریمی

        حکایاتی عاشقانه و کوتاه 
که تا اوج قاف نرفته تموم می‌شدند،
و بدون نقطه رها . . .
تنها وجه اشتراکی که در تمام داستان‌ها دوست داشتم، بازی با کلماتی بود که وحشتناک جذاب بود، 
حس خوندن هر داستان مثل حس گوش دادن به آهنگی بود که از وسط پخش بشه و به آخر نرسیده قطع، 
ولی همون چند ثانیه پر باشه از تحریرهای بی نقص و چهچهه‌های حال خوب کن.