یادداشت دوستاش صداش میکنن جودی:)

        به قول مامان رزق و روزی آدم ها که همیشه مادی نیست.گاهی وقت ها یک کتاب خوب می شود رزق و به یک باره تمام وجودت را زیر و رو می کند.شنیده بودم که اجاره نشین خیابان الامینی هست که حسابی تعریفیست.مستند داستانی هست اما نه از آن ها که حوصله ات را سر ببرد.دروغ چرا وقتی اسم مستند داستانی می آید یک جوری می شوم.دست و دلم به خواندن این دست کتاب ها نمی رود.روحم را خسته و آزرده می کند.اما با تعریف یکی از دوستان ترغیب شدم به خواندن.آن هم چه خواندنی! شخصیت با مرام عمو جمال آنقدر به تنم نشست که کتاب را یک نفس خواندم.هر صفحه اش از ترکیه تا سوریه از غازی عین تاب تا دمشق روایتی جالب و خواندنی دارد.برای هر طیف و قشر و سنی...
« اگر عشق علی (ع) و خاندان علی(ع) کفر است من دوست دارم بر این کفر بمیرم!»