یادداشت شهروند هاوکینز؛

        یکی از بهترین کتاب هایی بود که تو عمرم خوندم،قلم آقای سیلورا در این کتاب جوری بود که شما هم گریه رو برای یک کتاب تجربه می‌کردید هم خنده و هم دوستی.
و امیدوارم همه ی انسان ها مثل متیو و روفوس جوری زندگی کنند که انگار فردایی وجود ندارد.