یادداشت سید یحیی ابراهیمی

        ظاهرا این اثر دنباله‌ی کتاب اول عزرائیله؛ اما هیچ رنگ و اثری از کیفیتِ نسخه‌ی قبلی نداره. نویسنده بدون هیچ منطق روایی حجمِ بالایی از خشونت عریان رو ریخته تو کتاب که نه تنها کمکی به قصه نمی‌کنه بلکه بارها مشمئزکننده هم میشه.
قصه بسیار ضعیفه و تقریبا بدون گره و افت و خیز روایت میشه.
اینکه گفته بشه این کتاب پیش‌درآمدیه بر اثر بعدی هم پذیرفته نیست. هر اثری خودش باید تواناییِ روایت داشته باشه، نه اینکه با الصاق و وعده به اثر بعدی بخواد تهی بودن و ضعفش رو پوشش بده.
اعتبارِ یک نویسنده خیلی حیفه که بخواد با یک چنین اثری مخدوش بشه. امیدوارم نویسنده این مهم رو درک کنه.