یادداشت سیده زهرا ارجائی

        از دیس‌لکسیا فقط در حد کمی اطلاعات علمی و پزشکی می‌دانستم اما هیچ وقت به این فکر نکرده بودم که می‌شود کودکی از ابتدا با این مشکل درگیر باشد! با این حال این سوال در تمام این مدت گوشه‌ی ذهنم بود که کسی که نمی‌تواند بخواند، چه میکند؟ مشکلات عصبی، مخصوصاً آن‌ها که با درک و تحلیل اطلاعات مرتبطند، مشکلات عجیبی هستند که فهمیدن آن برای اطرافیانی که درگیرش نیستند، واقعاً سخت و حتی غیرممکن است! 
در یادداشت پشت کتاب خواندم که نویسنده، سالها کارشناس علوم تربیتی بوده و تدریس می‌کرده و از آن جالب‌تر این که خودش نیز از مشکل دیس‌لکسیا رنج می‌برده تا این که یک معلم خوب، سرنوشتش را تغییر می‌دهد...

مطالعه‌ی این رمان را که شروع کردم، دیدم بله، می‌شود در مدرسه‌ای، چنین دانش‌آموزی وجود داشته باشد! اما نکته‌ی جالب این‌جا بود که الی آنقدر باهوش است که تا حالا که ۱۲ ساله شده و قرار است به کلاس ششم برود، اجازه نداده کسی ‌متوجه شود که نمی‌تواند بخواند و بنویسد! هربار با یک حقه و داستان، از زیر بار نوشتن و خواندن در می‌رود و البته همین باعث می‌شود مدام در دفتر مدرسه باشد! اما حالا اوضاع تغییر کرده، معلمشان، خانم هالی که باردار است، رفته و قرار است معلم جدیدی جایگزین او شود.
آقای دانی‌یلز که از همان ابتدای حضورش در کلاس، مشخص است که به خوبی به تفاوت‌های فردی شاگردانش توجه دارد، متوجه مشکل الی می‌شود اما الی که در این سال‌ها ندیده کسی به او توجه مثبتی داشته‌باشد، نمی‌تواند به راحتی کمک او را بپذیرد ... 

آقای دانی‌یلز به الی می‌گوید: «اگر ماهی را بر اساس توانایی‌اش در بالارفتن از درخت بسنجیم، او تمام عمرش را با این فکر میگذراند که چقدر خنگ است!» ... و الی به تمام روزهایی فکرمی‌کند که مورد ارزیابی و سنجش قرارگرفته‌بود!
بله، مساله همین جاست! این که چه کسی را با چه معیاری می‌سنجیم؟ و این که آیا دیگران برای سنجش ما معیار درستی به کار برده‌اند؟ 
همه‌ی اینها و موضوعات مرتبط دیگر، مسائلی‌ست که در لابه‌لای خطوط این کتاب به آن‌ها پرداخته‌شده... داستان الی و دیگر هم‌کلاسی‌هایش که هرکدام به نحوی درگیر مسأله‌ای کوچک یا بزرگ هستند، اما وقتی به ویژگی‌های مثبتشان توجه می‌شود، تغییر می‌کنند .... 

خواندن داستان این کتاب از یک سو برای نوجوانان، خصوصاً آن‌هایی که فکر می‌کنند به‌خاطر ویژگی‌ای که دارند به هیچ آرزویی دست نمی‌یابند؛ و از سوی دیگر برای همه‌ی معلمان و مربیان مفید و حتی لازم است!