یادداشت مهدی لطف‌آبادی

                من هنوز هم با شیوه‌ی نگارش کتاب‌های کریستی نتونستم کنار بیام و نمی‌دونم دلیلش چیه... حس می‌کنم دارم رمان کودک می‌خونم (البته فقط به خاطر نگارشش) اما جدای از اون از همون اولین رمانی که از کریستی خوند (ماجرای اسرارآمیز در استایلز) تا الآن گفتم که هیچکس مثل کریستی نمی‌تونه یه معمایی براتون طرح کنه که حل کردنش کار شما نباشه و وقتی حل شد ببینید واقعاً می‌شد حلش کرد. قتل راجر آکروید هم که جز گل سر سبدهای پوآرو و حتی کریستیه... فکر کنم اگه بخواید از رمان‌های خوب کریستی حرف بزنیم حتماً این کتاب جز رده‌های بالا قرار می‌گیره