یادداشت ریحانه یزدی

        .
نرسیده به هفته دوم فروردین: خارج از پروتکل

روایت ساجده ابراهیمی از لبنان و سبک نویسندگی‌اش از شام ملیتا ده هیچ جلوتر است اما باز هم روایتی ست از تکه‌های مشخصی از لبنان، از مناطق شیعه‌نشین و موسسات و مجموعه‌هایی که از یتیمان و مستضعفان شیعه حمایت می‌کنند.
توصیف‌های نویسنده جان‌دارند، دلت را به آن‌سوی مرزها و به خاک لبنان می‌کشند و دوست داری در این سفر کوتاه همراهش شوی و سفر را از دریچه نگاهش دنبال کنی. البته محدودیت‌های سفر کاری همراه با پزشکانی که برای کمک پزشکی به لبنان رفته‌اند، مثل سفرنامه قبلی محدودیت‌هایی برای نویسنده ایجاد کرده، از مکان‌هایی که دوست دارد ببیند اما برنامه‌ریزی سفر اجازه‌اش را نمی‌دهد تا آدم‌ها و روایت‌هایی که شاید اگر در سفر آزادتری بود می‌توانست پایشان را به کتاب باز کند.
قلم ساجده ابراهیمی را پیش از این تنها در صفحه اینستاگرامش خوانده و پسندیده بودم، تقریبا همسن‌وسالیم و خواندن تجربه سفر یک خانم هم‌دهه‌ای طبعا برایم جالب‌تر از تجربه سفر مداح و شعرای مرد بود، می‌توانستم خودم را جای نویسنده‌یِ خارج از پروتکل تصور کنم و رویای دیدن دوباره لبنان بدون محدودیت‌های این سفر را در ذهن بپرورانم.

دومین کتاب از لیست سفرنامه هم الحمدلله تیک خورد!