یادداشت سهیل خرسند

        قبل نظرم در مورد کتاب در ابتدا بگم که این کتاب رو با ترجمه‌ی خانم کتایون اسماعیلی خواندم و ترجمه‌ی روانی داشت. در مورد کتاب نویسنده دو داستان رو بصورت مجازی در فاصله زمانی حدود یکصد سال روایت کرد و ماجرا رو از دید دو زن به نام‌های سوفی و لیو بیان کرد٬‌داستان کتاب کشش خوبی داشت و اینطور بود که شما رو دلزده نمیکرد و دوست داشتید بدونید چه اتفاقاتی در گذشته‌ی مبهمِ سوفی رخ داده اما از دید من نویسنده یک جاهایی زیادی داستان رو دراماتیک و خیال‌پردازانه روایت کرده٬ حالا اگر از روایتش از برخورد یک فرمانده نازی با یک زن گرفته فاکتور بگیریم در آخر کتاب رسما کاراکتر پل رو تبدیل به یک کاراگاهی کرده بود که چشمشو میبست و یک مدرک کشف میکرد که کمی داستان رو غیر واقعی نمایش میداد. نسبت به سه‌گانه‌ی قبلی که از خانم جوجو مویز خونده بودم این کتاب رو بیشتر پسندیدم اما چون قبل این کتاب ۳ اثر از داستایوفسکی خوندم نمی‌تونم نمرهي بالایی به این کتاب بدم اما به دوستانی که دوست دارن داستانی رو بخونند و باهاش سرگرم بشن پیشنهاد میکنم در وقت آزاد خودشون این کتاب رو مطالعه کنند.