ازون داستانا که باید فیلم شه... نمی‌دونم قدرت قلم دقیقا به چیا وابسته‌س ولی ویکتور هوگو خیلی خفنه تو این زمینه، جوری می‌نویسه که خط به خط رمان با تمام جذابیتا و فراز و نشیباش به عمق مغزت رسوخ می‌کنه تا جایی که حتی اگه خود داستان روهم کامل یادت بره، این که چقدر قشنگ بود رو از یاد نمی‌بری...
