یادداشت ریحانه شهریاری

                سوالی که در هر صفحه از کتاب ذهنمو مشغول کرده بود این بود که چرا این کتاب برگزیده آمازون و گودریدز در سال ۲۰۲۲ شده و هر چی جلوتر میرفتم تعجبم بیشتر میشد که واقعا چرا چنین کتابی که جذابیت خاصی نداره حتی برای کسی که آشنایی زیادی با بازی های رایانه ای داره،  باید کتاب برگزیده بشه؟

شما در این کتاب با دو شخصیت اصلی زن و مرد مواجهید که با همدیگه دست به خلق بازی های کامپیوتری میزنن. در این مسیر با فرد دیگری آشنا میشن که بعدا تهیه کننده شون میشه و فراز و نشیب های کار. با دنیای بازی ها آشنا میشوید. در خلالش با داستان های عاشقانه شخصیت زن مواجه میشید که حقیقتا جذابیتی نداشت. از ارتباط با مردی متاهل و یهودی شروع میشه، بعد سردرگمی بین ارتباط با دو مرد دیگه...
بماند که سعی شده صحنه های عاشقانه سانسور بشه ولی بازم خیلی مشخص بود و توصیفات جنسی سانسور نشده وجود داشت.
ضمن اینکه به نظر میرسه نویسنده طرفدار همجنس گرایان هست و هرچقدر تلاش کردن سانسورش کنن نشد😆

درگیری های نژادپرستانه هم در این کتاب کمی تا قسمتی به نمایش درمیاد. شخصیت های اصلی داستان دورگه هستن و از یک طرف به ژاپن و کره میرسن.

منصفانه بگم تنها در یک فصل از کتاب، خیلی هیجان زده شدم و با سبک متفاوتی از توصیفات مواجه شدم. هم به دنیای بازی ربط داشت و هم به جریان کتاب. خلاصه واقعا خلاقانه بود اما بقیه کتاب رو فقط میخوندم. بعد از صفحات اول کتاب دیگه انگیزه م بیشتر کسب اطلاعاتی برای حوزه پژوهشیم بود و لاغیر.
چند جمله درخشان داشت اما بقیه کتاب چیزی واسه ارائه نداشت و خیلی روتین و بی‌مزه بود.

یک جاهایی از کتاب دیگه شما از اسم بردن های بیش از حد از بازی های کامپیوتری خسته میشید. اگه با اون بازی ها خاطره هم نداشته باشید که دیگه خیلی خسته میشید.

تنها فرضیه ای که دارم اینه که کسی که در آمریکا زندگی می‌کنه احتمالا ارتباط خیلی بیشتری با داستان میگیره وگرنه واقعا درک نمیکنم چرا باید به عنوان برترین کتاب، به این کتاب رای داد.

ارزیابی کلی:
کتاب های خیلی ارزشمندتری وجود دارن که وقتتون رو برای اونها بذارین.