یادداشت Zahra Heidari

        اگر براتون مهمه بدونید که فضای مجازی (مثل اینستاگرام، توییتر، اسنپ‌چت، یوتیوب، تلویزیون و…) چطور سبک زندگی آدم‌ها رو زیر و رو می‌کنه و به‌تدریج قدرت تعقل، تمرکز و تحلیل رو از بین می‌بره، خوندن کتاب «سرگرمی تا سرحد مرگ» از نیل پستمن می‌تونه براتون مفید باشه.
پستمن در این کتاب، با نگاهی انتقادی و دقیق، نشون می‌ده که رسانه‌های سرگرم‌کننده چطور نه فقط محتوا، بلکه مدل دانستن، فکر کردن و درک ما از جهان رو تغییر دادن — و چرا این تغییر، خطرناک‌تر از اون چیزیه که در نگاه اول به نظر می‌رسه.

بستمن بارها و بارها درطول كتاب، از زواياى مختلف نشون مى ده كه آسيب رسانه ها فقط در محتوايى كه عرضه مى كنن نيست؛ بلكه شكل و شيوه‌ی ارائه ى اون ها هم به شدت آسيب زاست.
تلويزيون و ساير پلتفرم هاى تصويرى، فارغ از اينكه موضوع مورد بحث چى باشه - چه ادبيات، سياست، تاريخ، آموزش، يا مذهب - همه چيز رو در قالبى ساده سازى شده، تكه تكه، كوتاه وباحداكثر جذابيت بصرى به مخاطب منتقل مى كنن.
نتيجه؟ ما با نسلى از مخاطبان روبه رو مى شيم كه بيشتر از اينكه «ياد بگيرن»، سرگرم مى شن! سرگرمى اى كه توهم دانايي ايجاد مى كنه، اما در واقع، عميق ترين لايه هاى تفكر و تحليل رو تضعيف مى كنه.
اطلاعات با چنان سرعت وسطحى نگرى اى منتقل مى شن كه فرصت انديشيدن از بين ميره و در نهايت، اگر موضوعى مهم ولى غير سرگرم كننده باشه، طرد مى شه؛ چون براى ذهن عادت كرده به هيجان هاى لحظه اى، «كسالت آور» محسوب مى شه.

ممکنه این سؤال مطرح بشه که «خب چه اشکالی داره موضوعات سخت و گاهی خشک مثل سیاست یا تاریخ با زبان سرگرمی ارائه بشن؟ مگه این‌طوری دانش عمومی مردم بالا نمی‌ره؟»
پاسخ اما اینه که سرگرمی به‌خودی‌خود بد نیست، ولی وقتی به اصل تبدیل می‌شه، مشکل شروع می‌شه.
یعنی وقتی سرگرم‌کننده بودن از یه ویژگی جانبی، تبدیل بشه به پیش‌شرط دیده و شنیده شدن هر چیزی.
از اون لحظه به بعد، هر چیزی که تحریک‌کننده، سریع، بدون پیچیدگی و ترجیحاً با چاشنی شوخی یا جذابیت تصویری نباشه، به حاشیه می‌ره حتی اگر مهم‌ترین مسئله‌ی قرن باشه .

در نهایت، «سرگرمی تا سرحد مرگ» کتابیه برای هر کسی که می‌خواد بفهمه چطور رسانه‌ها بی‌صدا، اما مؤثر، ذهن ، سبک زندگی و ارزش های ما رو شکل می‌دن. 

پ.ن ۱ : کتاب برای من خیلی سخت خوان بود در حدی که اوایلش خواستم رهاش کنم
چون اطلاعات زیادی از آمریکای زمان خودش می داد که برای من اصلا قابل لمس نبود و حتی اصل حرفش رو هم مستقیم نمی گفت ، خودم باید فکر می کردم الان از همه ی حرف هاش باید چه نتیجه ای بگیرم ، این شکلی خوندمش

پ.ن ۲ : پستمن به اینستاگرام و فضای مجازی اشاره ای نمی کنه و تمرکزش روی تلویزین هست(چون آخر پیشرفت زمانش تلویزیون بوده) اما با تغییر تلویزیون به فضای مجازی کتاب زمان حال رو در بر می گیره

پ.ن ۳ : کاش یکی پیدا بشه یه کتاب با همین موضوع ولی به زبان ساده و ملموس تر بنویسه 
۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۴