یادداشت ستایش احمدوند

                بسم الله الرحمن الرحیم..
اولین بار بود که کتابی خوندم  که درباره ی فضای خدمت و جهاد بود:)
هیچ وقت نمی دونستم آدم ِ جهادی میتونه چه طور زندگی کنه که عاقبت به خیر بشه..
البته پیدا کردن یه آدم جهادی مثل پسرِ قصه ی ما خیلی سخته!
شهید اژدری جهادی نبود،خودِ جهاد بود (:
صاف و ساده،شاید مانند بقیه ی آدم ها زندگی می کرد..
وقتی کتاب رو میخونی باورت نمیشه که آدمِ این کتاب قراره تهش شهید شه!
البته اگه تو باورما معیار های شهید و شهادت رفتار های محدودی که تو ذهن خیلیامونه باشه..
این کتاب نشون داد که ماهم از شهادت دور نیستیم..
اگه فقط کمی از خودمون دور شیم و به یاد بقیه هم باشیم!
خودمون رو جدا از مردم و مستضعفین ندونیم..
خلاصه زبان الکن از بیانِ حس و حالیِ که با خوندن این کتاب بهم دست داد!فقط بگم تلنگرِ عجیبی بود!