یادداشت سیده زهرا ارجائی

        
این کتاب، به ماجرای زندگی زنانی پرداخته که به علم و دانش علاقه‌مند بودند اما در جامعه‌ای که فرهنگ مردسالار، مانع پیشرفت‌ زنان شده‌بود، با پشتکار و مقاومت، بالاخره موفق شدند خدمات ارزنده‌ای به علم، داشته باشند.

تصویرگری و ادبیات به‌کاررفته در کتاب، خصوصاً برای مخاطب نوجوان، بسیار جذاب است، اما محتوای کتاب ایرادات اساسی دارد.

فضای کتاب، فضایی بسیار زن‌ستیز و مردسالار است و زنان را افرادی بسیار آسیب‌پذیر و مورد ظلم نشان‌داده‌است.
تعریفی که در این کتاب، از زن موفق ارائه‌شده، با فرهنگ ایرانی-اسلامی ما، در تضاد است. زنانِ موفقِ این کتاب، زنانی هستند که با جامعه، خانواده و حتی آن‌چه خدا در وجود زن نهاده، در ستیزند. مثلاً یکی از این زنان، بیش از دو سال فرزندان خود را رها‌کرده تا به کار علمی‌اش بپردازد. دیگری ازدواجش را به‌هم‌زده تا بتواند تحقیقات علمی‌اش را پیش ببرد و ...
این زنان، استثناهایی در طول تاریخ بشریت هستند که به‌هیچ‌عنوان نمی‌توانند الگوی زنان ما باشند اما در این کتاب، بعنوان الگوهایی شاد، موفق و معروف معرفی شده‌اند.

نکته‌ی قابل توجه دیگری که در کتاب دیده‌می‌شود، تصویری‌است که از یک خانواده‌ی یهودی ارائه‌شده. درحالی که در تمام کتاب، تمام فرهنگ‌ها و اعتقادات، مخالف حضور زن در اجتماع هستند، این خانواده یهودی به خوبی فضای تحصیل را برای دختر خود فراهم می‌کنند. این مورد، علی‌رغم این‌که به‌نظر می‌رسد، به سوگیری نویسنده مربوط است، با بررسی عقاید یهود، مشخص می‌شود که از اساس، غلط است.