یادداشت ریحانه شهبازی

        اگر با کلیت «حج» مشکلی ندارید، کافیه یک بار دیگه و این بار با عینک آوینی بهش نگاه کنید که این مسئله تو ذهن‌تون از صرفِ یک وظیفه، به شاعرانه‌ترین و عارفانه‌ترین اعمال تغییر شکل پیدا کنه. عجب راوی قدرتمندی بوده این مرد...

«ابراهیم (ع) خود را در اسماعیل یافته بود
و محمد (ص) در حسین (ع).
مگر نگفته بود حُسینُ مِنّی و اَنَا مِن حُسین؟...
ای سالک کوی عشق، بگو تو خود را در که یافته‌ای؟
این آیت در مقام توست که نازل شده:
و الَّذینَ آمَنوا اَشَدُّ حُبّاً لله. (بقره، ۱۶۵)
برخیز، وقت است که اسماعیلت را به مذبح ببری.
شب گذشته است
و آفتاب هنوز بر چکاد کوه ننشسته
که ابراهیم (ع) خود را در آیینه‌ی اسماعیل می‌نگرد
و می‌گوید: «پسرم، من در خواب مأمور شده‌ام
که تو را به راه خدا ذبح کنم.» (صافات، ۱۰۲)
و از آن پس کاروان عشق همواره رو به سوی مذبح دارد.»