یادداشت همشهری جوان

        کتاب خدایگانی و بندگی فصلی است که از کتاب پدیدارشناسی روح اثر هگل جدا شده و به تازگی به عنوان یک اثر مستقل به فارسی ترجمه شده است. خیلی‌ها پدیدارشناسی روح را مهم‌ترین کتاب هگل می‌دانند و عقیده دارند که اگر این نویسنده غیر از این کتاب اثر دیگری هم از خود به جا نگذاشته بود، باز هم جزء فیلسوفان مهم تاریخ به حساب می‌آمد. خدایگانی و بندگی هم به عنوان فصل موجز و تأثیرگذار این کتاب سعی می‌کند نخستین بخش از نظریه‌ی آگاهی و خودآگاهی در فلسفه‌ی هگل را تشریح کند. مقدمه‌ی این کتاب به بحث درباره‌ی سابقه‌ی تفسیر اثر اختصاص دارد و مولف تلاش کرده با ارجاع به دستگاه فکری هگل، طرح جدیدی از معنای این مباحث را به خواننده ارائه کند. 
مقدمه: تاریخ تفسیر یک متن، درباره‌ی ترجمه، ترجمه و اصل خدایگانی و بندگی و تفسیر خدایگانی و بندگی عنوان فصل‌های این کتاب هستند. در فصل تفسیر خدایگانی و بندگی 19 بند درج شده است که حجم زیادی از مطالب کتاب را به خود اختصاص داده‌اند. این بندهای 19گانه با نگاهی به علم منطق توضیح داده می‌شوند. 
با وجود اینکه خواندن این کتاب مقدمه‌ای برای خواندن پدیدارشناسی روح به حساب می‌آید، اما اصلا به این معنی نیست که می‌توان با خواندن یک بخش از کتاب هگل، کل تفکرات او را درک کرد. بلکه کتاب‌های این فیلسوف آلمانی مانند آثار همکاران ایده‌آلیست وی اصلا کتاب‌های راحت‌خوانی به نظر نمی‌آیند.

یادداشت فائزه خابوری برای همشهری جوان، شماره 529، 23 آبان 1394