یادداشت

آسمان

1403/6/27

همخونه
        واقعا رمان عجیبی بود. اول از همه، موضوعی که به شخصه برای من از همه چیز دردناک تر بود این بود که داستان اصلا ویراستاری نشده بود. کاملا از هنجار های نگارشی به دور بود. نویسنده بعضی جا ها پرانتز باز کرده و فراموش کرده بود پرانتز را ببندد! و می توانم با اطمینان بگویم وجود این همه علامت تعجب واقعا نیاز نیست. در کتاب به جملاتی عادی بر می خورید که به هیچ وجه نیازی به علامت تعجب ندارند ولی این علامت دیده می شد. مثلا: او لباسش را پوشید! 
متوجه می شوید؟ 
شاید این رمان برای علاقمندان عاشقانه های ایرانی بتواند دلپذیر باشد اما نوجوانانی که عاشقانه های غیر ایرانی خوانده و تماشا کردند ممکن نیست لذت ببرند.
      
2

1

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.