یادداشت مانی فارسی

        اول از همه تشکر از آگاتا و پوآرو که انقد خوبننن…

شروع داستان خوب بود و خیلی سخت منتظری که یه اتفاقی بیفته و برسی به قسمت خوشمزه ماجرا یعنی «قتل»… که این اتفاق بنظرم یکم زیادی طول کشید و کش داده شد امااا وقتی که قتل اتفاق افتاد یهو زیادی اتفاق افتاد. :)
شخصیت سازی و صحنه سازی آگاتا باز هم بی‌نظیر، بالاخره خوابگاه بین‌المللی بوده و خیلی قشنگ تونسته روابط بین آدم‌ها با ملیت‌های مختلف رو به تصویر بکشه و حتییی چقدر برامون از «فرش ایرانی» گفت که مکان‌ها رو قشنگ کرده بود باهاش. :)
و پایان هم تقریبا میشه گفت غیرمنتظره بود اما بنظرم این یکی برخلاف بقیه که خوندم تا حدی قابل حدس بود، دقت کنید «تا حدی». و نکته آخر اینکه حس می‌کنم پایانش به قدر کافی خوب نبود و انگار نمی‌دونست چجور با خواننده خداحافظی کنه. چرا آگاتا؟ چرا؟ :(