یادداشت شهاب سامانی

        از نوجوانی ، هر وقت نگاهم به 1984 می افتاد این حسرت با من همراه می شد که پسر چطور این کتاب را نخوانده ای! راستش را بخواهید حسی از یک کتاب زرد به من منتقل می کرد ، این حس را نسبت به خیلی از کتاب هایی که خواندنشان عمومیت داشت همیشه حس می کردم، با این حال هفته پیش تصمیم گرفتم و شروع کردم. اما به شکلی غیر منتظره جوری مبهوت خواندنش شدم و لذت می بردم که دلم نمی خواست کتاب را ببندم. برایم تکان دهنده و غمگین بود. راستش منتظر چنین حجمی از کلمات تصویرساز و تکان دهنده نبودم .
خواندمش و خوشحالم که خواندمش. از آن کتابهایی است که شاید به هر کسی که بگوید کتابی معرفی کن ، معرفی اش می کنم.