یادداشت

        ترجمه چندان دلچسب نیست، هرچند قابل فهم هست. درواقع این‌طوری بگم بهتره که شاهکار نیست.
یک‌شبه تمامش کردم. اینکه می‌گن خارجی‌ها خیلی اهل مطالعه‌اند، به‌احتمال زیاد، منظورشون خوندن چنین کتاب‌هاییه. یعنی کتاب‌هایی که داستان نیستند اما روایی‌اند، و درباره‌ی اتفاقات روز هستند. وقتی بشه در کتاب سیاست خارجی کشور را انقدر زیر سوال برد، قاعدتاً مخاطب هم احساس وقت‌تلف‌کردنِ کمتری می‌کنه. 
از نکات جالب کتاب اشاره به سیستم فشل اداری است. یعنی حتی در خفن‌ترین سازمان جهان هم بوروکراسی اداری و پاچه‌خاری مقامات بالاتر معضل است. و وقتی افسار بزرگترین اقتصاد دنیا و رهبری بزرگترین ارتش دنیا در دست آدم‌هایی مثل بوش بیفته، عوارض چنین سیستمی به قیمت جان هزاران انسان تموم می‌شه. 
از دیگر نکته‌ها اشاره به افسانه‌سازی از دشمنان است. آن‌قدر مطالب جنجالیِ تبلیغاتی علیه سران دیگر کشورها قوت دارند که بدیهی فرض می‌شوند. مثلاً یکی از تصورات ما درباره‌ی صدام وجود چندین «شبیه» و بدل برای او است که نویسنده هیچ بنیان و اساسی برای آن قائل نمی‌شود. نویسنده می‌گوید که از این دست مطالب فراوان بوده و آنها مجبور بوده‌اند وقت زیادی را برای بررسی این مطالب تلف کنند تا به مقامات سیاسی ثابت شود که این حرف‌ها بی‌بنیان است. 
دست آخر اینکه این کتاب اثر نویسنده‌ای آمریکایی است. او برای ارزش‌هایی جهان‌شمول و از این دست مزخرفات دل نمی‌سوزاند. دلش برای این می‌سوزد که جان بی‌ارزش چند سرباز آمریکایی در این جنگ گرفته شده و پول مردم و انرژی سازمان‌های آمریکایی برای این کار صرف شده.