یادداشت عرفان بساکی

                مسئله ای در مورد انسانها هست که بسیار به آن علاقه دارم اینکه آنها نمیتوانند با فکر تنها بودن کنار بیایند به عنوان مثال به یک آیین متوسل میشوند متوجه موضوع دیگری نیز شده بودم که بین همه ی آنها مشترک بود اینکه اکثریتشان به یک نیروی والا اعتقاد دارند گویی فکر میکردند که تنها و بیکس ماندن در جهان بسیار دردناک است و از آنجایی که پذیرفتن این موضوع برایشان غیر ممکن بود به قدرت برتری نیاز داشتند تا همیشه مراقبشان باشد 
این مسئله شگفت انگیز.بود. ترس ،عشق سردرگمی ،امید ایمان 
سوای غبار فضایی و ریز شهابهایی که گهگداری از کنارم می گذشتند من در اینجا در فاصله ۵۷۷ کیلومتری از سطح زمین قرار داشتم و کاملاً تنها بودم .
در اینجا نه قلمروی ملکوتی وجود دارد و نه یک عالم مطلق. متأسفم انسان.