یادداشت M.Keating

        آخ که مونتگمری چقدر طبیعت رو دوست داشتنی توصیف میکنه ، طوری که دلت میخواد بار ها و بار ها کلماتش رو بخونی و طعم عشق و سرزندگی شون رو بچشی .
آدم دلش پیش برگ و تنه ی درخت ها ، تپه ها ، امواج دریا ، ستاره‌ها ، و تک تک عناصر داستان جا میمونه .
اصلا فکر نمیکردم شب ها وقتی چشمم به ماه میوفته دلم بخواد برم اون بالا و برق بندازمش ! 
این نویسنده جادو میکنه !