یادداشت ماهی خانوم

        اولین رمانی که از خانم سلیمانی خوندم «پیاده» بود. و جذابیت همین رمان هم باعث شد دو کتاب دیگر از ایشان بخوانم. یکی «شب طاهره» و دیگری «خاله بازی». 
هیچکدام را به اندازه پیاده دوست نداشتم. شاید بتوانم بگویم اصلا دوست نداشتم. شخصیت‌پردازی‌های ضعیف، قصه‌های میانی مبهم و بی‌ربط، اقدام‌هایی که عموما بی‌منطق هستند و تا پایان کتاب هم دلیلشان را نمی‌فهمیم ...
و عجیب‌تر از همه اینها، غلط‌های املایی که خیلی توی ذوق می‌زنند ...
احساس می‌کنم تا مدتی دیگر سراغ کتاب‌های خانم سلیمانی نروم.